فرض کنید در حال صحبت با یکی از دوستان نزدیکتان هستید که ناگهان چیزی جلوی چشمتان ظاهر می‌شود و می‌گوید: «می‌خواهید معنای این کلمه را به شما بگویم؟»
این دقیقاً تجربه‌ی خبرنگار Verge از کار با عینک هوشمند Halo است. این گجت قرار بود در زندگی روزمره «دستیار هوش مصنوعی همیشه همراه» باشد، ولی بیشتر نقش یک همراه همیشه در صحنه ظاهر را بازی کرده است.
جدیدترین اخبار تکنولوژی هوش مصنوعی و شبکه‌های اجتماعی را در نامبرلند بخوانید.
بر اساس گزارشی از The Verge، تجربه‌ی واقعی استفاده از این محصول چندان رضایت‌بخش نبوده و Halo هنوز فاصله‌ی زیادی تا یک دستیار هوشمند کارآمد دارد.
این عینک‌های هوش مصنوعی که Halo نام دارند، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که صدای اطراف را شنود می‌کند، آن را به متن تبدیل می‌کند و در همان لحظه اطلاعات مرتبط را روی نمایشگر شفاف لنز راست نشان می‌دهند. اما اگر بخواهیم با معایب این سیستم آشنا شویم باید بگوییم که:
- درک درستی از زمان و موقعیت ندارد. عینک‌های Halo اغلب در میانه‌ی گفت‌وگو فعال می‌شوند و با نمایش اطلاعات بی‌ربط، تمرکز کاربر را از بین می‌برد.
- کاربر را مجبور می‌کند حرکات غیرطبیعی انجام دهد. برای دیدن نمایشگر، کاربران باید سرشان را به عقب خم کنند، طبیعتا این حرکت هم خسته‌کننده است و هم در جمع نگاه دیگران را به‌سمت فرد جابه‌جا می‌کند.
- در عملکرد خود تأخیر دارد. پاسخ‌های هوش مصنوعی معمولاً دیر ظاهر می‌شوند و باعث می‌شوند کاربر گفت‌وگو را از دست بدهد.
- حریم خصوصی را تهدید می‌کند. چون دستگاه همیشه در حال شنود است، خطر ضبط ناخواسته‌ی مکالمات وجود دارد و شاید برای بعضی افراد این مسئله چندان خوشایند نباشد.
- باتری دوام کافی ندارد. مصرف بالای انرژی باعث می‌شود کاربر نتواند در تمام طول روز از آن استفاده کند.
- در تجربه‌ی کاربری شکست می‌خورد. به‌جای اینکه کمک‌کننده باشد، مثل یک دستیار مزاحم عمل می‌کند که نمی‌داند چه زمانی ساکت شود..
به‌طور کلی عینک‌های Halo در حال حاضر بیش از آن‌که ابزاری مفید باشد، نشان‌دهنده‌ی چالش‌های موجود در مسیر توسعه‌ی ابزارهای پوشیدنی مبتنی بر هوش مصنوعی است.
- گوگل هم مسیر مشابهی را دنبال می‌کند تا هوش مصنوعی را به ابزارهای روزمره بیاورد. در مرورگر کروم، کاربران اندروید به قابلیت خلاصه‌سازی صفحات با Gemini دسترسی دارند که باعث می‌شود خلاصه‌ی هر صفحه را تنها با یک لمس ببینند.
